[quote author="p_h"]οκ, για την πρώτη λύση, για εμένα η θητεία ήταν χαμενος χρόνος, ούτε έμαθα τίποτα, ούτε έκανα κανένα εθνικό έργο, ούτε μου χρειάστηκε κάπου το απολυτήριο του στρατού, σε όσες δουλειές πήγα το μόνο που μου ζήτηθηκε ήταν εκπληρωμένες στρ. υποχρεώσεις (και η απαλλαγή εκπληρωση ειναι).[/quote]
Άλλο η απαλλαγή, κι άλλο η αναβολή, με αναβολή δεν σε παίρνει κανένας για μόνιμη δουλειά (σε δουλειά εννοείται που θες ένα εξάμηνο προσαρμογής πριν γίνεις παραγωγικός) με τη λογική ότι σε 6-12 μήνες θα πρέπει να παρουσιαστείς ξανά στο στρατό.
[quote author="p_h"]
Για τη δευτερη πρόταση, καταρχάς το ότι αν λουφάρει ένας θα χωθούν άλλοι θα ήταν σωστό μόνο αν οι υπηρεσίες, αγγαρείες, κτλ ήταν ίσα μοιρασμένες, αυτό όμως ποτέ δεν είναι. Και όσοι κράζουν τους άλλους ότι τους χώνουν όταν βρουν την ευκαιρία τα ίδια κάνουν. Ειχαν πάρει απο τη μονάδα 7 άτομα για κάτι ψευτομερεμέτια και βαψίματα, τα παλικάρια έκαναν όσο πιο αργα μπορούσαν για να μην τελειώσουν, έκαναν 2 μήνες, και τελειωσαν λίγο πριν απολυθούν, αυτοί ήταν οι πρώτοι που έκραζαν αν κάποιος έβγαινε ΕΥ.
Δεν του προτείνω να πάρει καμμιά άδεια και να γυρίσει σαν να μην έγινε τίποτα, αλλά να ζητήσει να μπει σε κάποιο ποστο μέχρι να απολυθεί, οπου δεν θα μπορεί να του πει κανείς τίποτα αν κάνει σωστά τη δουλειά του, υπάρχουν τέτοια πόστα σε όλες τις μονάδες και τα κρατάνε οι καραβανάδες για να βολευουν τους δικούς τους. Το να κάνει ό,τι του λένε θα γίνει γρήγορα το κοροιδο του λόχου, θα γίνει η ευκολη λύση, εγω απο ένα σημείο σε διάφορους βλάκες που ήθελαν να με στειλουν να τους πάρω τσιγάρα, καφέδες, κτλ απλά τους έλεγα ότι είχα άλλη δουλεια να κάνω.[/quote]
Καμία σχέση το χώσιμο που αναφέρω με το να γίνει κάποιος το κορόιδο του λόχου, εννοείται ότι δεν κάνεις ότι σου λένε οι μόνιμοι ή οι παλιοί. Πάντα υπάρχουν τρόποι να τους αποφύγεις και με τον καιρό όλοι μαθαίνουν σε ποιά σημεία του στρατοπέδου και σε ποιές ώρες δεν πρέπει να φιδιάζουν γιατί είναι εύκολος στόχος να τους χώσουν σε αγγαρεία. Στο να χωθούν άλλοι αν λουφάρει, αναφέρομαι καθαρά στις υπηρεσίες. Αν πχ μια μονάδα έχει 5 υπηρεσίες και 6 άτομα (λέμε τώρα) πάει 5 μέσα-1 έξω, ο ένας να βρει τρόπο να τη σκαπουλάρει, οι υπόλοιποι 5 θα χάσουν τις εξόδους τους και θα κάνουν καθημερινά υπηρεσία. Σε κάποιες μονάδες (μεγάλες συνήθως) υπάρχουν τρόποι να τη σκαπουλάρεις χωρίς να σε πάρουν πρέφα οι υπόλοιποι, δεν γίνεται παντού αυτό όμως, και δεν είναι πάντα εύκολο. Και το γιωτόμπαλο που ανέφερα πριν "νόμιμα" απαλλάχτηκε από την υπηρεσία του, με χαρτί γιατρού που τον έβγαλε ελεύθερο υπηρεσίας. Το αποτέλεσμα ποιό ήταν όμως? Τι κέρδισε και τι έχασε?
Όσο για τους 7 που αναφέρεις το πιθανότερο είναι να βαρέθηκαν τη ζωή τους. Ακόμα και η λούφα στο στρατό πρέπει να έχει κάποια όρια γιατί από κάποιο σημείο και μετά δεν περνάνε οι μέρες με τίποτα, ενώ αν ασχολείσαι με κάτι ξεχνιέσαι και δεν καταλαβαίνεις πως περνάει ο καιρός.
Από προσωπική εμπειρία, οι χειρότερες μέρες που πέρασα στο στρατό, περιέργως, δεν ήταν στο Κουφόβουνο (που είναι από τις πιο μαύρες μονάδες που μπορεί να πάει κάποιος). Οι δικές μου χειρότερες ήταν όταν ήμουν στο καινούριο 424, όπου στείλανε εμένα κι άλλον έναν απ' τη σειρά μου για 3 βδομάδες όταν δεν λειτουργούσε το νοσοκομείο για να κάνουμε σκοπιά στην πύλη. 2 μέσα 1 έξω πήγαινε η υπηρεσία, με έξοδο στη Θεσσαλονίκη όχι στου διαόλου το κέρατο. Οι εγκαταστάσεις άψογες παντού, εξαιρετικό φαγητό, απίστευτα καθαρά, ολοκαίνουρια τα πάντα, κλιματισμός στους θαλάμους, air-condition στη σκοπιά, δεν μας ενοχλούσε κανείς (πέρα από την πρωϊνή χαλαρή αναφορά και τις 10λεπτες καθαριότητες), είμασταν 10-15 άτομα και είχαμε δικό μας ΚΨΜ, τηλεόραση, DVD player και στη σκοπιά είμασταν χύμα στο κύμα με σταυρόλεξα, PSP, μουσική κλπ. Κι όμως ήταν οι 3 χειρότερες βδομάδες της θητείας μου, γιατί παρόλη τη χλιδή και τη χαλαρότητα δεν είχα επικοινωνία με κανέναν, οι λιγοστοί φαντάροι ήταν όλοι απάλευτοι, βύσματα, ΕΛΔΥΚάριοι, στον τελευταίο μήνα του 12μηνου, είχαν δική τους κλίκα ως πάλιουρες και δεν είχαν καμία επαφή με εμάς τους δύο τους "νέους". Απάλευτες στιγμές.
Αντίθετα το Κουφόβουνο, ήταν κάργα προβλεπόμενο, άθλιες εγκαταστάσεις, μάπα φαγητό, με καθημερινές φωνές, ποινές, αγγαρείες, πρωϊνά πόστα σε αποθήκες υλικών, κουβάλημα συνέχεια, υπηρεσίες 3 μέσα 1 έξω (οι 3 μέσα ήταν μονίμως γερμανικό νούμερο και η 1 έξω ήταν μονίμως επιφυλακή, μέρα ασκήσεων, κράτηση κλπ). Κι όμως πέρασα μια χαρά, ήμασταν όλοι στα ίδια χάλια, αλλά την παλεύαμε όλοι μαζί και περνάγαμε μια χαρά. Και στο φυλάκιο ακόμα καλύτερα, με πιο άθλιες εγκαταστάσεις, πιο άθλιο φαγητό, χωρίς καθόλου φωνές βέβαια, με καθημερινή υπηρεσία και καθημερινό πόστο στο ΚΨΜ για κάνα μήνα δεν κατάλαβα πότε πέρασε ο καιρός, έβγαζα και τις προσφορές μου (στους 2 καφέδες ο ένας δώρο) κι έκανα χαβαλέ με τους πάντες, φαντάρους και υπαξιωματικούς.
Ξαναλέω, δεν είναι ο τόπος που υπηρετείς, δεν είναι οι συνθήκες, δεν είναι οι υπηρεσίες και οι φωνές, δεν είναι η λούφα και η χαλαρότητα οι μόνοι παράγοντες για το αν θα περάσει κάποιος καλά. Δεν λέω ότι δεν μετράνε όλα αυτά, πολύ περισσότερο όμως μετράει η σχέση που έχεις με τους άλλους φαντάρους, ο χαβαλές, οι βραδινές απαλεψιές, το συναδελφικό φίδιασμα ή η συναδελφική αγγαρεία του τύπου "Σειρούλα, πάμε να μαζέψουμε καμιά πευκοβελόνα, να πούμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα?". Εϊναι κρίμα να τα χάσεις όλα αυτά για να γλιτώσεις 2, 10, 20 ή 100 ώρες σκοπιά.
Άλλο η απαλλαγή, κι άλλο η αναβολή, με αναβολή δεν σε παίρνει κανένας για μόνιμη δουλειά (σε δουλειά εννοείται που θες ένα εξάμηνο προσαρμογής πριν γίνεις παραγωγικός) με τη λογική ότι σε 6-12 μήνες θα πρέπει να παρουσιαστείς ξανά στο στρατό.
[quote author="p_h"]
Για τη δευτερη πρόταση, καταρχάς το ότι αν λουφάρει ένας θα χωθούν άλλοι θα ήταν σωστό μόνο αν οι υπηρεσίες, αγγαρείες, κτλ ήταν ίσα μοιρασμένες, αυτό όμως ποτέ δεν είναι. Και όσοι κράζουν τους άλλους ότι τους χώνουν όταν βρουν την ευκαιρία τα ίδια κάνουν. Ειχαν πάρει απο τη μονάδα 7 άτομα για κάτι ψευτομερεμέτια και βαψίματα, τα παλικάρια έκαναν όσο πιο αργα μπορούσαν για να μην τελειώσουν, έκαναν 2 μήνες, και τελειωσαν λίγο πριν απολυθούν, αυτοί ήταν οι πρώτοι που έκραζαν αν κάποιος έβγαινε ΕΥ.
Δεν του προτείνω να πάρει καμμιά άδεια και να γυρίσει σαν να μην έγινε τίποτα, αλλά να ζητήσει να μπει σε κάποιο ποστο μέχρι να απολυθεί, οπου δεν θα μπορεί να του πει κανείς τίποτα αν κάνει σωστά τη δουλειά του, υπάρχουν τέτοια πόστα σε όλες τις μονάδες και τα κρατάνε οι καραβανάδες για να βολευουν τους δικούς τους. Το να κάνει ό,τι του λένε θα γίνει γρήγορα το κοροιδο του λόχου, θα γίνει η ευκολη λύση, εγω απο ένα σημείο σε διάφορους βλάκες που ήθελαν να με στειλουν να τους πάρω τσιγάρα, καφέδες, κτλ απλά τους έλεγα ότι είχα άλλη δουλεια να κάνω.[/quote]
Καμία σχέση το χώσιμο που αναφέρω με το να γίνει κάποιος το κορόιδο του λόχου, εννοείται ότι δεν κάνεις ότι σου λένε οι μόνιμοι ή οι παλιοί. Πάντα υπάρχουν τρόποι να τους αποφύγεις και με τον καιρό όλοι μαθαίνουν σε ποιά σημεία του στρατοπέδου και σε ποιές ώρες δεν πρέπει να φιδιάζουν γιατί είναι εύκολος στόχος να τους χώσουν σε αγγαρεία. Στο να χωθούν άλλοι αν λουφάρει, αναφέρομαι καθαρά στις υπηρεσίες. Αν πχ μια μονάδα έχει 5 υπηρεσίες και 6 άτομα (λέμε τώρα) πάει 5 μέσα-1 έξω, ο ένας να βρει τρόπο να τη σκαπουλάρει, οι υπόλοιποι 5 θα χάσουν τις εξόδους τους και θα κάνουν καθημερινά υπηρεσία. Σε κάποιες μονάδες (μεγάλες συνήθως) υπάρχουν τρόποι να τη σκαπουλάρεις χωρίς να σε πάρουν πρέφα οι υπόλοιποι, δεν γίνεται παντού αυτό όμως, και δεν είναι πάντα εύκολο. Και το γιωτόμπαλο που ανέφερα πριν "νόμιμα" απαλλάχτηκε από την υπηρεσία του, με χαρτί γιατρού που τον έβγαλε ελεύθερο υπηρεσίας. Το αποτέλεσμα ποιό ήταν όμως? Τι κέρδισε και τι έχασε?
Όσο για τους 7 που αναφέρεις το πιθανότερο είναι να βαρέθηκαν τη ζωή τους. Ακόμα και η λούφα στο στρατό πρέπει να έχει κάποια όρια γιατί από κάποιο σημείο και μετά δεν περνάνε οι μέρες με τίποτα, ενώ αν ασχολείσαι με κάτι ξεχνιέσαι και δεν καταλαβαίνεις πως περνάει ο καιρός.
Από προσωπική εμπειρία, οι χειρότερες μέρες που πέρασα στο στρατό, περιέργως, δεν ήταν στο Κουφόβουνο (που είναι από τις πιο μαύρες μονάδες που μπορεί να πάει κάποιος). Οι δικές μου χειρότερες ήταν όταν ήμουν στο καινούριο 424, όπου στείλανε εμένα κι άλλον έναν απ' τη σειρά μου για 3 βδομάδες όταν δεν λειτουργούσε το νοσοκομείο για να κάνουμε σκοπιά στην πύλη. 2 μέσα 1 έξω πήγαινε η υπηρεσία, με έξοδο στη Θεσσαλονίκη όχι στου διαόλου το κέρατο. Οι εγκαταστάσεις άψογες παντού, εξαιρετικό φαγητό, απίστευτα καθαρά, ολοκαίνουρια τα πάντα, κλιματισμός στους θαλάμους, air-condition στη σκοπιά, δεν μας ενοχλούσε κανείς (πέρα από την πρωϊνή χαλαρή αναφορά και τις 10λεπτες καθαριότητες), είμασταν 10-15 άτομα και είχαμε δικό μας ΚΨΜ, τηλεόραση, DVD player και στη σκοπιά είμασταν χύμα στο κύμα με σταυρόλεξα, PSP, μουσική κλπ. Κι όμως ήταν οι 3 χειρότερες βδομάδες της θητείας μου, γιατί παρόλη τη χλιδή και τη χαλαρότητα δεν είχα επικοινωνία με κανέναν, οι λιγοστοί φαντάροι ήταν όλοι απάλευτοι, βύσματα, ΕΛΔΥΚάριοι, στον τελευταίο μήνα του 12μηνου, είχαν δική τους κλίκα ως πάλιουρες και δεν είχαν καμία επαφή με εμάς τους δύο τους "νέους". Απάλευτες στιγμές.
Αντίθετα το Κουφόβουνο, ήταν κάργα προβλεπόμενο, άθλιες εγκαταστάσεις, μάπα φαγητό, με καθημερινές φωνές, ποινές, αγγαρείες, πρωϊνά πόστα σε αποθήκες υλικών, κουβάλημα συνέχεια, υπηρεσίες 3 μέσα 1 έξω (οι 3 μέσα ήταν μονίμως γερμανικό νούμερο και η 1 έξω ήταν μονίμως επιφυλακή, μέρα ασκήσεων, κράτηση κλπ). Κι όμως πέρασα μια χαρά, ήμασταν όλοι στα ίδια χάλια, αλλά την παλεύαμε όλοι μαζί και περνάγαμε μια χαρά. Και στο φυλάκιο ακόμα καλύτερα, με πιο άθλιες εγκαταστάσεις, πιο άθλιο φαγητό, χωρίς καθόλου φωνές βέβαια, με καθημερινή υπηρεσία και καθημερινό πόστο στο ΚΨΜ για κάνα μήνα δεν κατάλαβα πότε πέρασε ο καιρός, έβγαζα και τις προσφορές μου (στους 2 καφέδες ο ένας δώρο) κι έκανα χαβαλέ με τους πάντες, φαντάρους και υπαξιωματικούς.
Ξαναλέω, δεν είναι ο τόπος που υπηρετείς, δεν είναι οι συνθήκες, δεν είναι οι υπηρεσίες και οι φωνές, δεν είναι η λούφα και η χαλαρότητα οι μόνοι παράγοντες για το αν θα περάσει κάποιος καλά. Δεν λέω ότι δεν μετράνε όλα αυτά, πολύ περισσότερο όμως μετράει η σχέση που έχεις με τους άλλους φαντάρους, ο χαβαλές, οι βραδινές απαλεψιές, το συναδελφικό φίδιασμα ή η συναδελφική αγγαρεία του τύπου "Σειρούλα, πάμε να μαζέψουμε καμιά πευκοβελόνα, να πούμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα?". Εϊναι κρίμα να τα χάσεις όλα αυτά για να γλιτώσεις 2, 10, 20 ή 100 ώρες σκοπιά.
-->