Μετά από καιρό απουσίας θα ήθελα να εκφέρω τη γνώμη μου όσον αφορά τα βύσματα,κ.α.
Είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι εδώ και 2 περίπου χρόνια έχω την αίσθηση ότι το forum έχει σημειώσει μείωση στην κίνηση και αναζήτηση πληροφοριών κυρίως λόγω της δραστικής μείωσης των ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων στον στρατό. Έχουν παυθεί σχεδόν οι διακλαδικές μετατάξεις, έχουν μειωθεί οι εσωτερικές, αλλά βέβαια έχουν αλλάξει τα πράματα άρδην στο στρατό ξηράς,με διάφορες τροποποιήσεις νόμων, με αποτέλεσμα στην παρούσα φάση όσοι δεν είναι στην πραγματική παραμεθόριο να μένουν μέσα με ρυθμούς αβύσματου στην ΠΑ πριν 3-4 χρόνια και πάντως καλύτερα όσον αφορά τις υπηρεσίες από την ΠΑ τώρα. Για παράδειγμα, ο στρατός ξηράς σε μονάδες της περιοχής μου (Βόρεια Ελλάδα - όχι παραμεθόριος) είναι με όρους υπηρεσίας ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ 1-1. Anyway...
Η ηθική και η κρίση ενός ατόμου δεν εξαντλείται στη θητεία του, όποια και να είναι η πορεία της. Η χρονική στιγμή που θα υπηρετούσα συνέπεσε με την ευκαιρία μου να κάνω καλύτερη θητεία. Το εκμεταλλεύτηκα. Είχα την ευκαιρία, καλώς έπραξα. Αν δεν την είχα τότε πάλι ΟΚ. Τι να κάνουμε...Αν πάλι το σύστημα υποστήριζε μόνο στρατό ξηράς, για όλους, τότε εκεί. Η πορεία μας πολλές φορές έχει να κάνει και με τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από το είμαι "βυσματίας" ή όχι. Απλά είχα ευκαιρία ή όχι. Αν δε μου δινόταν η ευκαιρία, αν ας πούμε υπήρχα σε ένα πιο αξιοκρατικό σύστημα ή ήμουν λιγότερο τυχερός, θα συμβάδιζα με την τύχη μου. Λίγα είναι πραγματικά τα άτομα που ΔΕΝ θέλουν βύσμα και όταν μπουν ΔΕ βάζουν.
Ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα κάνω γόπινγκ, ή σκοπιές, η καθάρισμα και ότι θα ήμουν και καλά "μορφωμένος" που θα έκανε αγγαρείες και ότι δε μου αξίζει. Πολύ απλά γιατί δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Ήξερα λίγα πράματα για το μέσα. Και άμα δε ξέρεις που θα πας (ΣΞ,ΠΑ,ΠΝ) και με τι ανθρώπους θα κάνεις τότε δε ξέρεις και πώς θα περάσεις, γιατί τα πράματα αλλάζουν από μονάδα σε μονάδα.
Ο στρατός είναι η πιο συμφέρουσα οικονομικά πολιτική εξυπηρέτηση. Ένας φαντάρος είτε είναι ΣΞ είτε ΠΑ είτε ΠΝ το ίδιο πάνω κάτω κοστίζει στο κράτος εφόσον είναι υποχρεωτική η στράτευσή του. Είναι ότι πιο εύκολο να εξυπηρετήσεις κάποιον με αυτόν τον τρόπο. Οικονομικός τρόπος και συμφέρει σε ψήφους. "Τέλεια!!"
Για να αλλάξει όμως αυτή η σκέψη πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία των "κάτω"(εμείς) με των "πάνω" (πολιτικοί και λοιποί εξυπηρετητές) και να έρθει να βρει πρόσφορο έδαφος στην μεταξύ μας συναλλαγή. Αν οι τάδε σου πουλήσουν αλλά οι δείνα δε θέλουν να αγοράσουν, οι τάδε θα πεινάσουν. Και τούμπαλιν, αν οι δείνα θέλουν να αγοράσουν αλλά οι τάδε δεν έχουν να πουλήσουν τότε και πάλι γιόκ.
Όταν φτάσουν οι εξυπηρετήσεις να κοστίζουν και να αποτελούν οικονομικό βάρος για το κράτος - και εφόσον φυσικά το εκάστοτε κράτος πελαγοδρομεί - τότε και μόνον τότε μπορεί να παυθούν αυτά τα φαινόμενα. Τη νοοτροπία των ανθρώπων την καθορίζει η δυσκολία και ο "πόνος" σε ατομικό επίπεδο, όπως ίσως και σε ομαδικό. Άμα δε φτάσει ο κόμπος στο χτένι δε γίνεται τίποτα. Απλά θα γίνεται ξεχαρβάλωμα-συμμάζεμα-ξεχαρβάλωμα-συμμάζεμα, κ.ο.κ..
Ειδάλλως θέλει εξαιρετικά ισχυρή βούληση και στόχευση όπως και πολιτικό κόστος. Ίσως και να πρέπει να αντιγράψουμε άλλα κράτη, άλλες προσπάθειες για να προσαρμόσουμε και τη δική μας και σε αυτόν τον τομέα. Αλλά όπως είπαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "Τα αγαθά copies κτώνται".
Ίσως προλάβω άλλη φορά να συνεχίσω το σκεπτικό μου...Αν αυτό το ασυνάρτητο παραπάνω μπορεί να λέγεται σκεπτικό. <!-- s:arrow: -->:arrow:<!-- s:arrow: -->
Είναι άξιο λόγου το γεγονός ότι εδώ και 2 περίπου χρόνια έχω την αίσθηση ότι το forum έχει σημειώσει μείωση στην κίνηση και αναζήτηση πληροφοριών κυρίως λόγω της δραστικής μείωσης των ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων στον στρατό. Έχουν παυθεί σχεδόν οι διακλαδικές μετατάξεις, έχουν μειωθεί οι εσωτερικές, αλλά βέβαια έχουν αλλάξει τα πράματα άρδην στο στρατό ξηράς,με διάφορες τροποποιήσεις νόμων, με αποτέλεσμα στην παρούσα φάση όσοι δεν είναι στην πραγματική παραμεθόριο να μένουν μέσα με ρυθμούς αβύσματου στην ΠΑ πριν 3-4 χρόνια και πάντως καλύτερα όσον αφορά τις υπηρεσίες από την ΠΑ τώρα. Για παράδειγμα, ο στρατός ξηράς σε μονάδες της περιοχής μου (Βόρεια Ελλάδα - όχι παραμεθόριος) είναι με όρους υπηρεσίας ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ 1-1. Anyway...
Η ηθική και η κρίση ενός ατόμου δεν εξαντλείται στη θητεία του, όποια και να είναι η πορεία της. Η χρονική στιγμή που θα υπηρετούσα συνέπεσε με την ευκαιρία μου να κάνω καλύτερη θητεία. Το εκμεταλλεύτηκα. Είχα την ευκαιρία, καλώς έπραξα. Αν δεν την είχα τότε πάλι ΟΚ. Τι να κάνουμε...Αν πάλι το σύστημα υποστήριζε μόνο στρατό ξηράς, για όλους, τότε εκεί. Η πορεία μας πολλές φορές έχει να κάνει και με τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από το είμαι "βυσματίας" ή όχι. Απλά είχα ευκαιρία ή όχι. Αν δε μου δινόταν η ευκαιρία, αν ας πούμε υπήρχα σε ένα πιο αξιοκρατικό σύστημα ή ήμουν λιγότερο τυχερός, θα συμβάδιζα με την τύχη μου. Λίγα είναι πραγματικά τα άτομα που ΔΕΝ θέλουν βύσμα και όταν μπουν ΔΕ βάζουν.
Ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα κάνω γόπινγκ, ή σκοπιές, η καθάρισμα και ότι θα ήμουν και καλά "μορφωμένος" που θα έκανε αγγαρείες και ότι δε μου αξίζει. Πολύ απλά γιατί δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Ήξερα λίγα πράματα για το μέσα. Και άμα δε ξέρεις που θα πας (ΣΞ,ΠΑ,ΠΝ) και με τι ανθρώπους θα κάνεις τότε δε ξέρεις και πώς θα περάσεις, γιατί τα πράματα αλλάζουν από μονάδα σε μονάδα.
Ο στρατός είναι η πιο συμφέρουσα οικονομικά πολιτική εξυπηρέτηση. Ένας φαντάρος είτε είναι ΣΞ είτε ΠΑ είτε ΠΝ το ίδιο πάνω κάτω κοστίζει στο κράτος εφόσον είναι υποχρεωτική η στράτευσή του. Είναι ότι πιο εύκολο να εξυπηρετήσεις κάποιον με αυτόν τον τρόπο. Οικονομικός τρόπος και συμφέρει σε ψήφους. "Τέλεια!!"
Για να αλλάξει όμως αυτή η σκέψη πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία των "κάτω"(εμείς) με των "πάνω" (πολιτικοί και λοιποί εξυπηρετητές) και να έρθει να βρει πρόσφορο έδαφος στην μεταξύ μας συναλλαγή. Αν οι τάδε σου πουλήσουν αλλά οι δείνα δε θέλουν να αγοράσουν, οι τάδε θα πεινάσουν. Και τούμπαλιν, αν οι δείνα θέλουν να αγοράσουν αλλά οι τάδε δεν έχουν να πουλήσουν τότε και πάλι γιόκ.
Όταν φτάσουν οι εξυπηρετήσεις να κοστίζουν και να αποτελούν οικονομικό βάρος για το κράτος - και εφόσον φυσικά το εκάστοτε κράτος πελαγοδρομεί - τότε και μόνον τότε μπορεί να παυθούν αυτά τα φαινόμενα. Τη νοοτροπία των ανθρώπων την καθορίζει η δυσκολία και ο "πόνος" σε ατομικό επίπεδο, όπως ίσως και σε ομαδικό. Άμα δε φτάσει ο κόμπος στο χτένι δε γίνεται τίποτα. Απλά θα γίνεται ξεχαρβάλωμα-συμμάζεμα-ξεχαρβάλωμα-συμμάζεμα, κ.ο.κ..
Ειδάλλως θέλει εξαιρετικά ισχυρή βούληση και στόχευση όπως και πολιτικό κόστος. Ίσως και να πρέπει να αντιγράψουμε άλλα κράτη, άλλες προσπάθειες για να προσαρμόσουμε και τη δική μας και σε αυτόν τον τομέα. Αλλά όπως είπαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "Τα αγαθά copies κτώνται".
Ίσως προλάβω άλλη φορά να συνεχίσω το σκεπτικό μου...Αν αυτό το ασυνάρτητο παραπάνω μπορεί να λέγεται σκεπτικό. <!-- s:arrow: -->:arrow:<!-- s:arrow: -->