Μετά από αλλεπάλληλα περιστατικά που περιήλθαν πρόσφατα σε γνώση μου σχετικά με την υποχρέωση των οπλιτών, που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της παραλαβής και πώλησης προϊόντων στα Κ.Ψ.Μ. των μονάδων, να καλύπτουν από την προσωπική (ή των γονιών τους) περιουσία κάθε έλλειμμα που παρουσιάζεται στον ισολογισμό, χωρίς να προηγηθεί κανένας ουσιαστικός έλεγχος, θέλω να υποβάλω προς κάθε αρμόδιο τα παρακάτω ερωτήματα: Αν το έλλειμμα είναι της τάξης των 10 ή 20 Ευρώ είναι κατανοητό ότι αυτό μπορεί να προέρχεται από κάποιο διαχειριστικό λάθος. Τι γίνεται όμως για τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται σοβαρά ελλείμματα; Γιατί ο υπεύθυνος αξιωματικός των Κ.Ψ.Μ. “κουκούλωσε” τις περιπτώσεις, αρκούμενος στον καταλογισμό αυτών των ποσών στους απλούς και πολλές φορές άπορους οπλίτες; Πως αυτός ο απλός οπλίτης, που υπόκειται στο σύνολο των εξουσιών (από αρχαιότερο συνάδελφό του μέχρι ανώτερο αξιωματικό) του στρατού, μπορεί να αντιδράσει χωρίς να υποστεί προσωπικές ενδοστρατιωτικές συνέπειες που έμμεσα ή άμεσα ο κάθε εξουσιαστής αφήνει να εννοηθούν; Γιατί απαρέγκλιτα ισχύει το καθεστώς του “για το καλό σου, σκάσε και πλήρωσε”; Και τελικά, αφού δε γίνεται ουσιαστικός έλεγχος, πού και σε ποιόν καταλήγουν αυτές οι καταβολές; Υπάρχει απάντηση; Υπάρχει τρόπος, εκτός από την προσωπική του ελευθερία, ο κάθε έφεδρος οπλίτης να μη διαθέτει και την προσωπική του περιουσία; Έχει κάποιος κάποια, όχι νομική αλλά ρεαλιστική απάντηση;